Barok ontmoet Tango wanneer we Vivaldi's Venetiaanse 18e-eeuwse wereld combineren met Piazzolla's verleidelijke Latijns-Amerikaanse dansvormen. Piazzolla brengt eerbetoon aan Vivaldi door zijn subtiele citaten van elk seizoen. Hij geeft uiting aan zijn eigen rijke, Argentijnse cultuur en weerspiegelt vervolgens Vivaldi's seizoenen vanuit zijn 'ondersteboven' perspectief, waarbij de juxtapositie van het halfrond wordt benadrukt. De veranderende seizoenen zijn zo'n visuele ervaring. Zowel Piazzolla als Vivaldi leggen dit vast op hun eigen expressieve manier. Vivaldi verkent gedetailleerde beelden; vogels die tjilpen, onverbiddelijke Italiaanse hitte, een vreugdevolle jacht en de scherpe beet van de winter. Door Leonid Desyatnikov's weelderige en provocerende arrangement, lokt Piazzolla ons eveneens om deel te nemen aan zijn dromerige, dynamische, Hollywood-achtige fantasie.